دعوای طاری چیست و اقسام آن در حقوق کدامند

در این مقاله قصد داریم به بررسی و توضیح مبحث حقوقی دعوای طاری بپردازیم. تا بلکه شما آشنایی بیشتری نسبت به این جستار حقوقی پیدا نمایید. با آکادمی حقوقی ایحمال همراه باشید.

طاری در لغت به معنای عارض شدن می باشد و طبق قانون آیین دادرسی مدنی دعوای طاری زمانی تحقق می باید که دعوایی نسبت به دعوای اصلی مطروحه عارض شود به مانند اینکه طرفین دعوا نسبت به شخص ثالثی (سومی) طرح دعوا نمایند البته عکس این موضوع نیز می تواند صورت پذیرد مانند اینکه شخص ثالث نسبت به اصحاب دعوا طرح دعوا نماید و یا حتی نسبت به یکی از آنها طرح دعوا شود و لازم به ذکر است که خود طرفین دعوا نیز می توانند نسبت به یکدیگر دعوا اقامه نمایند.

انواع دعوای طاری 

به طور کلی می توان دعاوی طاری را در حقوق ایران به چهار نوع تقسیم کرد که در ذیل این مطلب به بررسی آن ها خواهیم پرداخت:

• دعوای اضافه

  اگر شخصی که به عنوان خواهان بوده است بار دیگر نسبت به خوانده طرح دعوا نماید.

• دعوای اضافه

  اگر خوانده و خواهان توامان و یا به صورت جداگانه نسبت نسبت به شخص ثالثی طرح دعوا نمایند.

• دعوای اضافه

  زمانی که متقابلا شخص خوانده نسبت به خواهان طرح دعوا می نماید.

• ورود ثالث

  هرگاه شخص ثالثی نسبت به اصحاب دعوا طرح دعوا کند.

شرایط طرح دعوای طاری

برای طرح دعوای طاری چه از طرف شخص ثالث و چه توسط یکی از طرفین دعوا می بایست شرایطی قانونی رعایت شود که به شرح این شرح این شرایط خواهیم پرداخت :

1. برای اقامه دعوای ابتدا می بایست یک دعوا اصلی وجود داشته باشد بنابراین بدون وجود دعوا اصلی طرح دعوای طاری امکان پذیر نخواهد بود.
2. یکی دیگر از شروط طرح این دعوا ارتباط مابین دَعوای طاری با دعوای اصلی است و یا اینکه ای دو دعوا نشات گرفته از یک موضوع بوده باشند بنابراین عدم داشتن ارتباط بین آنها مانع از طرح دَعوای طاری خواهد بود.